چه فرقی بین آنتی ویروس های اریجینال و کرک شده وجود دارد ؟

مقایسه بین آنتی ویروسهای کرک شده و نسخه اصلی

اولاً اگر آنتی ویروس را دانلود کنید (بصورت رسمی از سایت های سازندگان آنتی ویروس) معمولاً این نرم افزار ها بصورت نسخه های Trial می باشند نه Demo ، یعنی همه امکانات یک آنتی ویروس رجیستر شده را دارند بجز محدودیت زمانی (مثلاً اجازه می دهند بین 20 تا 30 روز بصورت رایگان آپدیت شوند )  بعد از این مدت شما دیگر قادر به استفاده از امکانات نرم افزار نمی باشید . از جمله مهمترین ویژگی که همه آنتی ویروسها آن را از کار می اندازند امکان بروز رسانی لیست ویروسها و گارد یا جستجوی آنلاین ویروسها است و برای ادامه استفاده از یک آنتی ویروس شما نیاز دارید که آن را رجیستر و لایسنس آن را خریداری کنید.

چرا شرکتهای امنیتی سازنده آنتی ویروسها اجازه آپدیت نرم افزارهای کرک شده را می دهند؟

شاید شما فکر کنید که براحتی و با دانلود فایلهای کرک توانسته باشید این شرکتهای بزرگ را گول زده باشید و این شرکتها که کارشان امنیت است نتوانسته اند مشکل کرک را حل کرده باشند ! اگر این چنین فکر می کنید کاملاً در اشتباهید! همه شرکتها به راحتی می توانند بفهمند که چه کسانی و با چه IP ی و از چه کشوری و از چه نسخه ی و با چه شماره سریالی به سرور آنها وصل شده و اقدام به آپدیت آنتی ویروس خود می کنند. بنابرین شرکتهای بزرگی همچون بیت دیفندر ، کسپراسکی ، نود 32 ، مک آفی و غیره به راحتی می توانند مانع آپدیت برنامه های کرک شده شوند. حتماً می پرسید اگر این شرکتها می توانند چرا مانع کپی غیر قانونی نرم افزارهایشان نمی شوند ؟

دلایل متعددی برای این کار وجود دارد :

. از نظری تجاری کارشناسان شرکتهای آنتی ویروسی معتقدند که برای اینکه بتوانند بر سر زبانها بیفتند و افرادی که توانایی خریدن را ندارند و یا نیازی ندارند بتوانند از این آنتی ویروسها استفاده کنند. در واقع این شرکتها اجازه استفاده %20 بصورت غیرقانونی را برای اهداف تجاری و تبلیغاتی می دهند.

. افرادی که از برنامه های کرک شده استفاده می کنند حتماً احتیاجی به ساپورت و پشتیبانی ندارند و اطلاعات روی سیستمشان آنقدر برایشان مهم نیست که در صورت ویروسی شدن و یا مورد حمله قرارگرفتن (اطلاعات خصوصی) ، چیزی را از دست نمی دهند و می توانند با یکبار فرصت و نصب دوباره سیستم عاملشان (مثل ویندوز) دوباره همه چیز را از اول آغاز کنند.

بنابرین شرکتهای امنیتی از آپدیت برنامه های کرک شده مطلع هستند.

تفاوت بین آنتی ویروسهایCrack شده و اصلی چیست؟

. آپدیت برنامه های کرک شده از سرور اصلی آپدیت صورت نمی گیرد بلکه از سرور مخصوص آپدیت برنامه های کرک شده انجام می گیرد.

. بعلت وجود کرکهای مختلف که بدست افراد خرابکار بوجود می آید امکان دزدی و کپی اطلاعات شخصی کامپیوتر شما مثل پسوردها و اطلاعات ایمیلها و اطلاعات بانکی و فایلهای شخصی و غیره و همچنین ایجاد خرابکاری در کامپیوتر شما وجود دارد. در واقع در 99 درصد مواقع خود این کرک ها حاوی نرم افزار های مخرب و جاسوسی هستند.کرکر ها که عاشق چشم و ابروی شما نیستند !

. سرورهای شرکتهای آنتی ویروس ابتدا اقدام به آپدیت نرم افزارهای اصلی یا Genuine و یا لایسنس دار می کنند و برنامه های کرک شده با سرعت بسیار پایین و تنها لیست برخی از ویروسها را بروز می کنند و البته آنهم از سرورهای مخصوص برنامه های کرک.

. ساپورت ها و پشتیبانی امروزه در همه محصولات حرف اول را می زند. خصوصاً در یک آنتی ویروس که روزانه تعداد بیشماری برنامه های مخرب بوجود می آیند و امکان شناختن ویروس یا مخربها وجود دارد بسیار مهم است. یکی از مهمترین مزایای نرم افزار های اریجینال امکان استفاده از خدمات پشتیبانی است.

چگونه یک آنتی ویروس خوب انتخاب کنیم ؟

شاید یکی از مهمترین و بهترین راه جلوگیری از ویروسی و هک شدن کامپیوتر در اینترنت ، داشتن یک آنتی ویروس قوی و به روز باشد. با توجه به پیشرفت روز به روز علم کامپیوتر و دانش اینترنت، تعداد آنتی ویروسها رو به رشد می باشد. ولی آیا هر  آنتی ویروسی قابلیت شناسایی ویروسها و تروجانهای جدید را دارد؟ خیر. معمولاً آنتی ویروس ها به طوری تقسیم و طبقه بندی میشوند که هر نرم افزاری که بتواند ویروسهای بیشتر و جدیدتری را شناسایی نماید، در رتبه بالاتری قرار دارد.

اولین گام: تعریفی از ویروس

ویروس به نرم افزارها و تکه های اطلاعاتی گفته می شوند که توسط افراد باهوش و با تجربه نوشته می شود و با دو هدف تخریب و یا جاسوسی در سطح شبکه و کامپیوترهای شخصی توزیع می شود.

چگونگی پخش ویروس

در اصل، پخش ویروس به دو صورت جهنده و راکد است. پخش جهنده بدین صورت است که خود ویروس با بهره گیری از ابراز انتقال اعم از سی دی، فلاپی دیسک و … خودبخود توزیع می شود. ویروس های راکد ویروسهایی هستند که در اصل می بایست نسخه ای از آن در سیستم جدید کپی شود وگرنه خود جابجا نمی شود. چگونگی ویروسها در این خصوص باتوجه به طراحی آن ویروس است.

عملکرد ویروسها

. تخریبی: در ابتدا با همین هدف ویروسها نوشته و توزیع می شد که به کل یا قسمتی از اطلاعات آسیب جزئی یا جدی برساند و در مواردی نادر، کل اطلاعات را از بین ببرد. فرض کنید یک فرد ناآرام ویروسی را در شبکه پلیس شهر پخش می نماید تا کلیه پرونده ها را نابود سازد. هدف وی از این کار، تخریب اطلاعات است ولی چرا تخریب ، از خودش سئوال کنید !

. جاسوسی: به مرور این نوع ویروسها هم شیوع پیدا نمود که به شبکه ها و اطلاعات ارزشمند و یا غیر ارزشمند دسترسی پیدا نمایند. همان فرد مثال ما ، به شبکه بانک شهر ویروس ارسال میکند. این بار می خواهد که اطلاعات حسابها بانکی را دریافت نموده و بعد آن را به نوع اول تخریب و دستکاری کند !

. کسب و کار: کشور لهستان بالاترین رقم درآمد از ویروس نویسی را داراست. ساده است فردی ویروسی را آماده میکند، کمی هم در شبکه ها توزیع می نماید و به شرکتهای دیگر برای جاسوسی یا خراب کردن شرکت رقیب  می فروشد. البته در برخی موارد ویروس نویس به صورت مستقیم با قربانی معامله می کند. مثلاً “جان” شبکه ناسا را هدف قرار می دهد و با مقامات ذیربط تماس می گیرد که راه حل رفع آن را در ازا مبلغی به آنها بفروشد . البته در بعضی از کشورهای دنیا، نگارش ویروس ، پخش و هرگونه دخالت در پدید آمدن آن جرم محسوب می شود.

هدف اصلی چیست؟

نمی توان هدف مشخصی را تدوین نمود. در اصل و در نگاه نویسنده ویروس، شاید دو عامل تخریبی و جاسوسی مهم باشد ولی در مواردی هم درآمدزایی در اولویت است. در مجموع پس از طراح ویروس، بیشتر کاربران بدون هدف و بدون آنکه آگاه باشند، ویروس را منتشر می کنند.

ویروسهای ایرانی

ویروسهای ایرانی به جر چند ویروس، مشهور و معروف نشدند و کمتر مورد توجه قرار گرفتند به خصوص ویروسهای که کل اطلاعات را نابود می نمودند و مورد تنفر قرار گرفتند. در دهه گذشته، اخبار انتشار ویروسهای ایرانی شنیده می شد اما اینک متخصصین آی تی بیشتر به سمت هک سایتها تمایل نشان می دهند.

نسل جدید ویروسها

اگر اخبار آی تی را دنبال کنید، هر هفته تعدادی ویروس جدید منتشر و منتطقه ای را آلوده می سازند. برخی از کاربران واژه های تروجان و اسب تراوا و کرمها را ویروس می دانند ولی این دوستان ! نرم افزارهای جاسوسی اینترنتی بوده گرچه از نوادگان ویروس هستند اما نمی توان در تعاریف ویروس آنها را ذکر نمود.

راه حل مواجهه با ویروسها

ساده است. آنتی ویروس ها  و برنامه های امنتیتی شبکه! البته اگر شما کامپیوتر شخصی دارید، نصب آنتی ویروس و در نهایت دیوار آتش کافی است. دیوار آتش ( فایروال ) یک برنامه امنیتی است که از نفوذ انواع نرم افزارهای مزاحم جلوگیری می نماید. البته از ویندوز xp به بعد یک دیوار آتش خفیف ! در خود سیستم عامل موجود است.

نکات مهم در انتخاب آنتی ویروس ها

همیشه برای انتخاب یک آنتی ویروس برای خود سعی کنید نکاتی را مد نظر قرار دهید :

. آنتی ویروسی معروف و مطمئن انتخاب نمایید.

. حتماً نسخه اصلی آن را خریداری نمایید که در داخل کشور دارای پشتیبانی باشد.

. آنتی ویروسی را انتخاب کنید که بروزرسانی آن بدون مشکل انجام شود ( بعضی از شرکت ها به علت تحریم اجازه بروزرسانی مستقیم را به کاربرهای ایرانی نمی دهند )

. سعی کنید تا آنجا که امکان دارد نسخه ای را تهیه کنید که دارای دیوار آتش ( فایروال ) هم باشد.

. نکات ایمنی در کار با ویروس کشها

خرید یک آنتی ویروس و نصب آن به معنای دستیابی به امنیت دائمی نیست . در استفاده از این نرم افزار ها همیشه به نکات زیر توجه داشته باشید :

. سعی کنید هر روز یا حداقل هر هفته آنتی ویروس را بروز رسانی کنید.

. هر هفته کل درایو ها مخصوصاً درایو ویندوز را اسکن نمایید.

. اجازه کانکت شدن هر برنامه اجرایی که توسط فایروال شناسایی میشود را ندهید. فقط نرم افزارهای مورد نیاز مثل مسنجر ها را مجاز مشخص کنید.

حالا که شما یک آنتی ویروس مناسب برای کامپیوتر خود انتخاب کرده اید و آن را به روز رسانی کرده و بقیه کارهای جزئی را انجام داده اید، می توان گفت تا حد خیلی زیادی از هک و ویروسی شدن کامپیوترتان جلوگیری کرده اید.

چرا بر بروز رسانی تأکید داریم ؟

بسیارساده است: در هفته نزدیک به 200 ویروس جدید منتشر می شود که آنتی ویروس ها برای شناسایی آنها نیاز به بروزرسانی دارند. از طرف دیگر بعضی از ویروس ها در تاریخ خاصی فعال می شوند که برای شناسایی آنها باید سیستم را هر هفته یکبار اسکن کرد.

در پایان به خاطر داشته باشید خرید یک آنتی ویروس مطمئن ارزش حفاظت از اطلاعات شخصی ، عکس های خانوادگی ، اکانت شبکه های اجتماعی ، رمز کارت های اعتباری و ده ها مورد دیگر که این روز ها جز جدایی ناپذیر روزمرگی ما هستند را دارد .

پی نوشت :

در انتها لازم دیدم برای افرادی که تمایلی به خرید آنتی ویروس ندارند و یا به هر دلیلی نمی توانند این کار را انجام دهند توصیه ای داشته باشم!

حال که شما نمی توانید (یا نمی خواهید) برای آنتی ویروس هزینه ای بپردازید چرا با آنتی ویروس های کرک شده سیستم و اطلاعات خود را به خطر می اندازید؟ بسیاری از شرکت های معتبر هستند که آنتی ویروس را به صورت نسخه اصل(اورجینال) ولی به صورت Trial ارائه می دهندو مدت زمان استفاده از آن 1 ماه می باشد . شما می توانید با استفاده از این آنتی ویروس ها علاوه بر اینکه از نرم افزار کرک نشده استفاده می کنید ، با پرداخت هزینه ای ناچیز در قبال هزینه های سنگین نصب ویندوز از آپدیت های قانونی از سرور اصلی آنها بهره مند شوید. به این امید که این طرز فکر ( به دنبال کرک بودن برای آنتی ویروس) رخت از اذهان همه بر بندد!

موفق باشید :)

آریارایان

۱۱ ترفند برای کار با اکسل

   

نرم‌افزار اکسل (Excel) از جمله برنامه‌های آفیس مایکروسافت است که کارآیی بالایی در پردازش داده‌های عددی و متنی دارد. در این مطلب قصد داریم به معرفی توابع و میانبرهایی بپردازیم که در استفاده از این نرم‌افزار مفید هستند. 

اکسل نرم‌افزار توانمند و فوق‌العاده‌ای است که کاربران عادی ممکن است با همه‌ی قابلیت‌های مفید آن آشنا نباشند. با دانستن یک سری کلیدهای میانبر و توابع عمومی می‌توانید مهارت خود را نسبت به این نرم‌افزار افزایش دهید.

۱. استفاده از میانبر Ctrl + PgDn و Ctrl + PgUp برای رفتن از یک کاربرگ (worksheet) به کاربرگ دیگر.

۲. با استفاده از کلیدهای جهت دار + Ctrl بین سلول‌ها جابه جا شوید.

البته واضح است که تنها با کلیدهای جهت دار می‌توانید از یک سلول به سلول دیگری حرکت کنید. اما استفاده از کلیدهای جهت دار + Ctrl این روند را سریع‌تر می‌کند.

۳. برای انتخاب داده‌ها از کلید Shift استفاده کنید.

کلیدهای ترکیبی Ctrl + Shift+ و کلیدهای جهت دار کمک می‌کند محدوده‌ی داده‌ها را تا آخرین سلول دارای داده انتخاب کنید.

۴. برای کپی دوبار کلیک کنید.

برای کپی یک فرمول لازم نیست حتما آن را تا آخرین سلول درگ کنید. فقط کافی است روی گوشه‌ی پایین سمت راست سلول فرمول دو بار کلیک کنید.

۵. برای تغییر فرمت سلول از کلیدهای میانبر استفاده کنید.

با استفاده از کلیدهای ترکیبی !+Ctrl + Shift می‌توانید فرمت عدد را به دو رقم اعشار تبدیل کنید. برای تبدیل به فرمت دلار کافی است از کلیدهای ترکیبی $+Ctrl + Shift و برای تبدیل به درصد از کلیدهای ترکیبی %+Ctrl + Shift استفاده کنید.

۶. برای قفل سلول‌ها از کلید F4 استفاده کنید.

گاهی اوقات برای کپی داده‌ی یک سلول می‌خواهید فرمول آن هم کپی شود. گاهی هم می‌خواهید که این کپی صورت نگیرد. وقتی می‌خواهید ورودی سلول را قفل کنید می‌توانید یک علامت $ قبل از اسم سلول (مثلا B1) قرار دهید. تایپ کردن $ قبل از نام هم سلول کار وقت‌گیر و آزاردهنده‌ای است. در عوض می‌توانید به جای تایپ $ از کلید F4 استفاده کنید تا علامت $ ایجاد شود. با هر بار فشار دادن F4 حالت‌های قفل سلول، قفل ردیف، قفل ستون و حالت بدون قفل فعال می‌شود.

۷. خلاصه کردن داده‌ها با توابع CountIF و SumIF.

ابع CountIF تعداد دفعات تکرار یک داده را در محدوده‌ی انتخاب شده مشخص می‌کند. اولین ورودی این تابع محدوده‌ی مورد نظر و دومین ورودی مربوط به شرط مورد نظر ما است. برای مثال در حالت زیر اسم چند نویسنده به نام‌های سانسا، اریا، راب، جان، ریکون و برن آورده شده است. هر کدام از آن‌ها چند داستان نوشته‌اند که هر داستانی تعدادی بازدیدکننده داشته است. برای مرتب کردن داده‌ها در یک سلول خالی دستور CountIF را نوشته تا از ستون اسم نویسنده‌ها اسم آریا را شمارش کند. پس اولین ورودی تابع ستون B4 تا B50 است و دومین ورودی آن سلول G4‌ است که اسم آریا در آن نوشته شده است.

حالا می‌خواهیم کل بازدیدکنندگان هر داستان را شمارش کنیم. در این حالت از تابع SumIF استفاده می‌کنیم. این تابع سه ورودی دارد. ورودی اول ستون B4 تا B50 است. ورودی دوم سلول مربوط به اسم نویسنده است و ورودی سوم ستون مربوط به تعداد بازدیدکنندگان است. حاصل این تابع به عنوان مجموع کل بازدیدکنندگان آثار یک نویسنده در مقابل اسم وی نمایش داده می‌شود.

۸. استخراج داده‌ها با تابع VLOOKUP

رض کنید لیستی طولانی از نام چند دانشگاه در اختیار داریم که رتبه‌ی هر یک از آن‌ها در سلول مقابلش درج شده است. برای این که بتوانیم در این لیست طولانی، ۵ دانشگاه اول را پیدا کنیم از تابع VLOOKUP استفاده می‌کنیم.

تابع VLOOKUP چهار ورودی دارد. ورودی اول مربوط به داده‌ی مورد نظر است. در این مثال ما به دنبال عدد ۱ که رتبه‌ی دانشگاه است، هستیم. ورودی دوم مربوط به محدوده‌ی داده‌ها است که در این مثال کل ردیف A تا F انتخاب شده است. ورودی سوم مربوط به شماره ستون داده‌ی مورد نظر است. چون ما به دنبال اسم دانشگاه هستیم ورودی را ستون ۲ در نظر می‌گیریم. ورودی آخر مربوط به وقتی است که داده‌ی مورد نظر (مثلا عدد ۱) پیدا نشود که به جای آن عدد ۰ یا عبارت False را قرار می‌دهیم.

۹. استفاده از & برای ترکیب رشته‌های متنی

در اینجا دو ستون داریم که یکی شامل نام و دومی شامل نام خانوادگی است. با استفاده از علامت & می‌توان ستونی ایجاد کرد که نام و نام خانوادگی را در کنار هم داشته باشد. در نرم‌افزار اکسل با کمک & می‌توانید دو قسمت از متن را با هم ترکیب کنید. البته دقت کنید که بین نام و نام خانوادگی حتما فاصله قرار دهید. روش کار به این صورت است: [انتخاب سلول نام خانوادگی]& " " & [ّانتخاب سلول نام].

۱۰. پاک کردن متن با توابع LEFT، RIGHT و LEN

این فرمول‌های متنی مخصوص پاک کردن داده‌ها است. برای مثال در حالت زیر اسم چند ایالت آمریکا را داریم که حروف اختصاری هر یک با یک خط فاصله در کنار اسامی قرار گرفته است. با استفاده از تابع LEFT می‌توانیم فقط دو حرف اختصاری هر نام را داشته باشیم. LEFT بر اساس تعداد کاراکترهای در نظر گرفته یک رشته‌ی متنی را به صورت خروجی تحویل می‌دهد. اولین ورودی این تابع سلول مربوط به رشته‌ی متنی و دومی تعداد حروف مورد نظر است.

چنانچه بخواهید نام ایالت را به صورت کامل داشته باشید و خبری از حروف اختصاری نباشد از تابع RIGHT استفاده کنید. RIGHT تعداد کاراکترها را از سمت راست رشته‌ی متنی جدا می‌کند.

اما سوال این است که چه تعداد کاراکتر را باید از سمت راست انتخاب کنید؟ چرا که تعداد حروف ایالت‌ها با هم برابر نیستند. در اینجا استفاده از تابع LEN کارگشا خواهد بود.

تابع LEN کل کاراکترهای یک رشته‌ی متنی را شمارش می‌کند و تنها یک ورودی دارد که آن هم سلول مربوط به رشته‌ی متنی است.

حالا با کمک تعداد کاراکترهای به دست آمده از تابع LEN می‌توانید از تابع RIGHT استفاده کنید.

از آن جا که ما می‌خواهیم حروف اختصاری و خط فاصله را حذف کنیم، وردی تابع RIGHT را عدد تابع LEN منهای ۳ قرار می‌دهیم.

۱۱. ایجاد اعداد تصادفی با تابع RAND

تابع ()RAND می‌تواند اعداد تصادفی بین صفر تا ۱ ایجاد کند. این تابع هیچ گونه ورودی لازم ندارد و داخل پرانتز خالی است. با هر بار فشردن کلید F9 این تابع عدد جدیدی تولید می‌کند. دقت داشته باشید که با ایجاد هر گونه تغییر در فضای کار، یک عدد جدید ایجاد خواهد شد.

منبع : BUSINESSINSIDER

موفق باشید :)

آریارایان

دمای مناسب پی‌سی چقدر باید باشد؟ تا چه میزان حرارت را می‌توان طبیعی دانست؟

گرمای بیش از حد می‌تواند بر عملکرد کامپیوتر شما و طول عمر قطعات آن تاثیر بگذارد. اما چطور می‌توانید بگویید که اکنون سیستم بسیار داغ شده یا فقط گرم است؟ و آیا باید نگران آن باشید؟ اندازه گیری مقداری که گرمای سیستم بتواند به پی‌سی خرابی وارد کند یا اینکه موجب کرش کردن سیستم شود سخت است، اما راه‌هایی برای مراقبت از این مقدار وجود دارد.

چگونه حرارت تولید می‌شود؟

حقیت ساده‌ای درباره این موضوع وجود دارد، حرارت طبیعی ایجاد شده، حاصل جریان برق است. هر چیزی که از انرژی مصرف می‌کند تا اینکه فعالیتی را به پیش ببرد (حالا چه کامپیوتر باشد، یا موتور یک ماشین یا حتی بدن خود شما) در نتیجه آن دما بالا می‌رود. البته مقدار انرژی برقی که سیستم نیاز دارد بستگی به وظیفه‌ای است که قرار است انجام دهد. اجزای درون کامپیوتر خیلی راحت گرما تولید می‌کنند، به ویژه دمای سیستم بستگی به واحد پردازنده مرکزی (CPU) و واحد پردازشگر گرافیکی (GPU) دارد و حاصل گسترش یافتن برق در سراسر مدار‌ها و مقاوت‌های داخلی یک کامپیوتر است.

زمانی که CPU بر روی فرکانس‌های بالایی و با سرعت بالایی در حال پردازش است حالتی به نام اورکلاکینگ (Overclocking) پیش می‌آید که با تولید گرمای زیاد دمای سیستم را بسیار بالا می‌برد. فایده انجام اینکار سریع‌تر شدن کار‌ها و پردازش بالاتر سیستم است اما قطعا به ولتاژ بالایی از برق نیاز دارد که این وظیفه را به خوبی به سرانجام برساند. احتیاج بیشتر CPU به برق و جریان الکتریسیته نتیجه‌ای برابر با گرمای بیشتر دستگاه در پی خواهد داشت. سیستم البته بی‌تفاوت در برابر افزایش شدید دما نمی‌ماند و فعالیتی برای کاهش گرما انجام می‌دهد که در آن کریستال‌های نوسان‌ساز را درگیر یک فرآیند می‌کند، به این فعالیت کاهش دما، آندرکلاکینگ (Underclocking) می‌گویند. به طور طبیعی زمانی که اینکار انجام می‌شود بهره‌وری سیستم کاهش پیدا می‌کند.

انجام دادن بازی‌ها، دیدن ویدیو، محاسبات سنگین، رایت کردن و کپی کردن فایل‌ها همگی می‌توانند فشار زیادی را بر CPU وارد کنند. همانطور که احتمالا تا کنون خودتان هم حدس زده‌اید زمانی که چندین نمونه از این نوع فعالیت‌ها یا فعالیت‌های سنگین دیگر با هم به یک سیستم تحمیل شود، باعث گرمای بیش از حد سیستم خواهد شد و نگرانی‌های زیادی را در پی خواهد داشت. البته قدرت پردازنده‌های مختلف و میزان بهینگی مصرف در آن‌ها نیز تاثیر زیادی در میزان برق مصرفی و متقابلا گرمای تولید آن‌ها دارد. یعنی یک پردازنده‌ی سریع‌تر و بهینه‌تر که با معماری بهتری ساخته شده باشد در انجام امور یکسان نسبت به یک پردازنده‌ی ضعیف‌تر، انرژی کمتری مصرف می‌کند و متقابلا گرمای کمتری نیز ایجاد می‌کند.

چگونه متوجه میزان گرمای سیستم شویم؟

حتی اگر گرمای سیستم بر عملکرد آن تاثیرگذار باشد، بعید است که در کار شما با دستگاه اختلال ایجاد شود. اگر کامپیوتر شما کند شده یا همه چی در سر جای خود گیر کرده (به اصطلاح قفل شده) نشانه‌ای بزرگ از گرمای بیش از حدی است که سیستم را تحت تاثیر خود گذاشته است.

شاید سریع‌تر شدن چرخش پره‌های فن را در زمان پردازش سنگین CPU بشنوید؛ در این حالت سیستم به وسیله فن‌های خود تلاش می‌کند که گرمای بیش از حد CPU (گرمای طبیعی سیستم معمولا از اجزایی ایجاد می‌شود که از جنس آلومینیوم هستند) را از کیس یا محفظه سیستم خارج کند.

کامپیوتر‌ها حالتی به نام fail-safe دارند که به محض شدید شدن گرما بخش‌هایی که ممکن است آسیب ببیند را خاموش می‌کنند. در برخی موارد شاید کل سیستم خاموش شود و تا لحظه‌ای که به اندازه کافی خنک نشده باشد نتوان راه‌اندازی مجدد را انجام داد. حتی اگر این دمای بالا، باعث خرابی بخشی از سخت‌افزار شود، به شما اجازه خواهد داد قبل از خاموش شدن مجدد، به طور کوتاه، به فایل‌های خود دسترسی پیدا کنید.

اگر محفظه کیس کامپیوتر شما باز است و به اجزای داخلی سیستم دسترسی مستقیم دارید، به آرامی قطعات را لمس کنید. انتظار می‌رود که بسیار گرم باشند، البته هیچکدام به حدی گرم نیستند که مجبور شوید دست خودتان را سریعا عقب بکشید.

آیا بیش از اندازه داغ است یا فقط گرم شده؟

وظایف جدی و زیادی که برای CPU ،GPU، درایور هارد دیسک (HDD) و درایو دیسک نوری (ODD) تعریف شده، قطعا باعث افزایش دمای کامیپوتر خواهد شد. پس شما نباید زیاد حساس یا از این موضوع ناراحت شوید. کامپیوتر‌ها بدون اینکه آسیبی ببینند گرما تولید می‌کنند. اگر صدای کار کردن فن را می‌شنوید، این صدا کاملا طبیعی است. اگر به طور مداوم با یک سرعت زیاد و سر و صدای عجیب و بسیار بالا، فن در حال تقلا کردن است می‌توان آن را نشانه‌ای از تشدید گرمای سیستم دانست.

اگر صدای کار کردن فن را به طور کلی نمی‌شنوید، باز هم احتمال بروز مشکل وجود دارد: در حقیقت این موضوع خودش می‌تواند باعث مشکل باشد. یک فن شکسته می‌تواند دلیل داغ شدن زیاد سیستم شود، پس حتما به عملکرد پی‌سی به اندازه کافی توجه داشته باشید: در این زمان‌ ممکن است سیستم کند‌تر از حالت طبیعی شود، حتی در زمانی که در حال تکمیل یک وظیفه غیر پیچیده و آسان است، ممکن است در حالت خاموش بماند یا اینکه دائما ری‌ستارت شود، ممکن است کاملا قفل شده باشد و صفحه آبی مرگ را نشان دهد!

عوامل دیگری نیز وجود دارند که به عملکرد طبیعی سیستم دلبند شما صدمه می‌زنند، پس بررسی کردن اینکه هیچ خرابکاری در سیستم در حال اجرا نباشد از ضروریات است. در ویندوز شما می‌توانید بررسی کنید که کدام برنامه بیشترین استفاده از عملکرد CPU دارد و مدیریت منابع را با مشکل مواجه کرده است یا اینکه می‌توانید آخرین نسخه از برنامهProcess Explorer را دانلود کنید.

گذشته از فن شکسته، جریان هوای ضعیف در محوطه قرارگیری اجزای داخلی پی‌سی یا انسداد منافذ در اثر قرارگیری بد کیس یا بخش فن لپ‌تاپ می‌تواند علت گرمای زیاد باشد. محیط اطراف یقینا بر این میزان دما تاثیر دارند، موقعیت قرار گیری کامپیوتر شما -یک محیط بسته یا یک منطقه پر از گرد و خاک - می‌تواند باعث انسداد منافذ خارج کردن دمای گرم سیستم شود. بنابراین مناسب کردن دمای اتاق می‌تواند تاثیر مثبتی بر عملکرد سیستم و خنک شدن آن داشته باشد.

بهترین دما برای کامپیوتر شخصی شما چیست؟

کامپیوتر شما به شکلی طراحی شده که بتواند در دمای بسیار بالای یک اتاق نیز عملکرد‌های خود را با موفقیت به پایان ببرد، با اینحال بهتر است سیستم خود را در اتاقی قرار دهید که نه خیلی گرم باشد و نه خیلی سرد. گفتن این حرف راحت است اما هر کسی یک دمای متفاوت را ترجیح می‌دهد!

صحبت را کمی علمی‌تر کنیم، دمای مناسب یک اتاق برای سیستم شما بین ۲۰ درجه سانتی‌گراد تا ۲۶ درجه سانتی‌گراد است، دمای میانگین نیز در حدود ۲۳ درجه سانتی‌گراد است. دمایی بالاتر از ۲۷ درجه می‌تواند به کامپیوتر شما آسیب وارد کند. توجه ویژه به این دما مخصوصا در تابستان‌ها اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

سرد بودن هوا را نمی‌توان یک عامل خطرناک همچون گرمای بالا دانست، به شکلی که درجه حرارت کمتر از ۲۰ درجه به سیستم شما آسیبی وارد نمی‌کند و چیز نگران کننده‌ای نیست. با اینحال یک دماسنج ساده جیوه‌ای می‌تواند به تنظیم کردن دمای اتاق و محل کارتان کمک بزرگی برساند.

ایده خوبی است که از طریق منوی تنظیمات BIOS سیستم گاهی اوقات بر CPU سیستم مراقبت داشته باشیم. بعد از ری‌اسارت کردن سیستم فقط یک فرصت محدود برای بررسی کردن BIOS دارید که البته در کامپیوترهای مختلف متفاوت است. اگر در ویندوز ۸ هستید، نگه داشتن دکمه Shift همزمان با فشردن دکمه Restart حالت Advanced Start-up را باز خواهد کرد و به شما اجازه خواهد داد به سادگی بر تنظمات مادربورد سیستم نگاهی بیندازید (شامل CPU نیز هست).

 ممکن است دمای CPU بالاتر از دمای اتاقی که در آن حاضرید باشد، پس اگر دمایی بالاتر از محل قرارگیری خود از CPU سیستم دیدید لازم نیست نگران شوید. همچنین باید به مستندات سیستم خود مراجعه کنید و متوجه شوید که کامپیوتر شما تحت چه شرایطی‌هایی ممکن است به فعالیت عادی خود ادامه دهد. به طور عمومی CPU ها در دمایی بالاتر از 75 درجه سانتی‌گراد نمی‌توانند در حال اجرا باقی بمانند.

شما باید چه کاری انجام دهید؟

نکته کلیدی که رعایت کردنش تاثیر زیادی خواهد داشت، خنک نگه داری محیط قرارگیری سیستم است که می‌تواند تاثیر بسیار مثبتی داشته باشد. انجام اینکار نیز ساده است و راه‌های مختلفی دارد؛ برای مثال یک پنجره را در نزدیکی سیستم باز نگه دارید یا اینکه یک پنکه را در نزدیک سیستم بگذارید.

راه‌حل بالقوه ساده‌ای که می‌تواند این وضعیت محاصره سیستم را پایان دهد، جا به جایی سیستم است (برای مثال در تابستان کامپیوتر یا لپ‌تاپ را به یک اتاق خنک‌تر ببرید). همچنین می‌توانید منافذ خروجی هوای سیستم را تمیز کنید یا اینکه با باز کردن کیس پره‌های فن را تمیز کنید تا زحمت گردش خاک‌ها را از روی دوش فن بردارید. خنک کردن لپ‌تاپ‌ها آسان‌تر از سیستم‌های رومیزی است، اما لپ‌تاپ‌ها به علت اینکه محوطه‌ای فشرده‌تر در اختیار دارند و فن آن‌ها با منافذی کوچکتر همراه است گرمای بیشتری تولید و نگه‌داری می‌کنند. اگر نگران گرمای بیش از حد CPU لپ‌تاپ خود هستید کار‌های زیادی قابل انجام است. برای مثال نصب کردن یک فن جداگانه‌ یا استفاده‌از پایه‌های گردش کننده هوا در زیر لپ‌تاپ دو نمونه از کار‌هایی است که می‌توانید به خنک شدن سیستم شما کمک کند. البته هرگز نسبت به خرید فن‌های جداگانه که به پورت USB وصل می‌شوند اقدام نکنید. اگر قرار است یک فن خنک کننده‌ی خارجی برای لپ‌تاپ خود تهیه کنید حتما برق مستقل داشته باشد چراکه جریان شدیدی که این فن‌ها از درگاه USB می‌کشند خود باعث گرم شدن بیشتر سیستم می‌شود.

اگر فن سیستم شما به خوبی کار می‌کند اما باز هم سیستم نمی‌تواند خودش را خنک نگه دارد و دائم در ریسک خراب شدن اجزاء داخلی قرار دارد، احتمالا به یک فن جدید و منافذ بیشتر برای خروج هوا نیاز پیدا کرده‌اید. شما می‌توانید به راحتی فن جدیدی را در داخل کیس سیستم تعبیه کنید اما در موراد بسیار انجام دادن اینکار به وسیله خودتان می‌تواند گارانتی کامپیوتر را باطل کند. همچنین فن‌های لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌های ویندوز 8.1 قابل جایگزینی نیستند. و در صورت خرابی اگر تجربه لازم را نداشته باشید نخواهید توانست به اطلاعات خود در سیستم وجود دارد برسید، پس سیستم را به یک متخصص محلی برای تعمیر کردن بسپارید.

نتیجه گیری

از تمام این بحث‌ها چه چیزی باید دستگیرتان شود؟ ایده آل این است که اتاق محل کار یا قرار گیری سیستم در خانه باید دمایی متعادل و برابر با 23 درجه سانتی‌گراد داشته باشد اما هر دمایی بالاتر از 27 درجه می‌تواند موجبات وارد شدن خرابی‌هایی به سیستم شما را فراهم کند. در همین حال سیستم شما نباید دمایی بالاتر از 75 درجه سانتی‌گراد را تجربه کند.

کار‌هایی که می‌توانید برای خنک نگه داشتن سیستم انجام دهید از این قرار است:

• 1.تهویه مناسبی را برای سیستم خود فراهم کنید؛
• 2.با برداشتن گرد و غبار از فن و منافذ همواره این دو بخش را تمیز نگه دارید؛
• 3.زمانی را به کامپیوتر استراحت دهید تا خود را خنک کند؛
• همچنین به یاد داشته باشید که بر طرف کردن مشکل گرمای بیش از حد سیستم (Overheating) کاری آسان است و به ندرت پیش می‌آید که سیستم تحت چنین فشار‌های قابل توجه‌ای باشد.
• منبع : Zoomit
• موفق باشید :)
• آریارایان

چه مقدار رم نیاز داریم و آیا نیازی به ارتقای حافظه رم وجود دارد؟

حافضه‌ی رم یکی از تاثیرگذارترین اجزا در سرعت و پاسخ‌دهی مناسب سیستم‌های کامپیوتری است. این حافظه‌ی پر سرعت و پرکاربرد، در انواع گوناگونی با ظرفیت‌، فرکانس و معماری‌های مختلف در بازار وجود دارد. امروز قصد داریم به بررسی دقیق این قطعه و تعیین میزان رم مناسب برای سیستم‌های مختلف بپردازیم.

چه قصدش را داشته باشیم و چه نداشته باشیم، همه‌ی ما می‌دانیم که به روز کردن سیستم‌های قدیمی ارزشش را دارد. یکی از مهم‌ترین قطعات سیستم‌های کامپیوتری رم است و سوالی که بسیاری از کاربران از خود می‌پرسند این است که چه مقدار رم برای سیستم آن‌ها کافی است و آیا باید رم سیستم خود را تعویض کنند یا نه. امروز قصد داریم در کنار بررسی دقیق حافظه‌ی رم، به این سوالات نیز جواب بدهیم.

با نگاهی به ۲۰ سال گذشته، از مشاهده‌ی روند پیشرفت تکنولوژی به وجد خواهید آمد. سال‌ها و دهه‌ها است که راهنماهایی در مورد حافظه‌ی رم تالیف و منتشر می‌شود. دو یا سه دهه پیش، تاکید بسیاری بر روی پیاده‌سازی تکنیکی هر نوع استاندارد رم وجود داشت. DDR ،PDRAMها، SDRAMها، رم‌های Fast Page و رم‌های EDO تنها گوشه‌ای از انواع حافظه‌های رم موجود در آن زمان هستند. در آن زمان، ارزشمند و به صرفه بودن بروزرسانی رم سیستم به این بستگی داشت که از چه نوع رمی استفاده می‌کنید. امروزه همه چیز تغییر کرده و بهتر است بگوییم ساده‌تر شده است. تعداد بسیار کمی از شما کاربران زومیت ممکن است هنوز از رم‌های DDR2 که بر روی سیستم‌های سال۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹ موجود بودند استفاده کنید. اغلب کاربران امروزه از رم‌های DDR3 استفاد می‌کنند، بنابراین تمرکز ما در این مطلب بر روی حافظه‌های رم‌ DDR3 است.

چه مقدار حافظه‌ی رم نیاز داریم؟

این که بر روی یک سیستم به چه مقدار حافظه‌ی رم نیاز دارید، بستگی به این دارد که بخواهید با آن سیستم چه کاری انجام دهید، چه مدت آن را نگه دارید و پس از چه مدت زمانی قصد داشته باشید آن را به روز کنید. مورد آخر بسیار مهم است، زیرا در بسیاری از لپتاپ‌های بالارده، قابلیت بسیار مهم تعویض رم توسط کاربر حذف شده است تا از ضخامت سیستم کاسته شده و مقداری باریک‌تر شود. افزودن حافظه‌ی رم اضافی به یک لپتاپ، موجب افزایش مصرف انرژی آن می‌شود، افزایشی که هرچند بسیار اندک است، اما قابل اندازه‌گیری است. به دلیل کوچک بودن این انرژی، معمولا هیچ مشکلی برای کاربرانی که حافظه‌ی رم سیستم خود را افزایش می‌دهند به وجود نمی‌آید. مقدار رم اندکی بیشتر از نیاز، بسیار بهتر از اندکی کمتر از نیاز است، زیرا اگرچه هرقدر حافظه‌ی رم شما کمتر باشد انرژی کمتری مصرف می‌کنید، اما از سویی دیگر مقدار بیشتری انرژی را به دلیل کمبود فضای رم و مراجعه به حافظه‌ی ذخیره‌سازی سیستم از دست خواهید داد.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اپلیکیشن‌های دسکتاپ جدید، نرخ اشغال رم بسیار بیشتری دارند. مثلا از دهه‌ی ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۰، میزان حافظه‌ی رم اشغال شده توسط برنامه‌ی فتوشاپ از ۲ مگابایت به بیش از ۶۴ مگابایت رسیده است. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ هم این میزان تقریبا ۳۲ برابر شده و به حدود ۲ گیگابایت رسیده است.

امروزه یک سیستم ارزان و معمولی می‌تواند با ۴ گیگابایت رم کار کند. ۸ گیگابایت برای انجام اغلب کارهای عادی و اجرای برنامه‌های معمولی کافی است و ۱۶ گیگابایت می‌تواند فضای کافی مورد نیاز برای انجام کارهای مختلف در آینده را برای شما فراهم کند. بیش از ۱۶ گیگابایت حافظه‌ی رم برای یک سیستم بیهوده است، مگر این که بخواهید چندین برنامه‌ی بسیار سنگین را همزمان با هم باز نگه داشته یا از سیستم خود برای کار بسیار سنگینی همانند ویرایش حرفه‌ای ویدیوهای 4K استفاده کنید. هرآنچه در این قسمت در مورد لپتاپ‌ها گفته شد، برای رایانه‌های دسکتاپ‌ نیز صدق می‌کند.

           

DDR3 یا DDR4؟

هنوز هم اغلب سیستم‌هایی که در بازار به فروش می‌رسند دارای رم DDR3‌ هستند، اما مدتی است که DDR4 به آرامی گسترش پیدا کرده و قصد دارد جایگاه DDR3 در بازار را از آن خود کند. اگر در حال آماده کردن بودجه برای بستن یک سیستم جدید هستید و دلیل خاصی برای استفاده از رم DDR3 ندارید، اکیدا توصیه می‌کنیم که به فکر خرید یک رم DDR4 هم باشید و قطعاتی بخرید که با رم DDR4 سازگار باشند.

اگر سیستم کنونی شما از رم DDR3 بهره می‌برد، خرید یک رم DDR4 همواره درست نخواهد بود، مگر این که بقیه‌ی اجزای سیستم شما نیز با رم DDR4‌سازگاری داشته باشند. در گذشته، کامپیوتری که از حافظه‌های رم PC133 SDRAM بهره می‌برد، در تمام شرایط و به خصوص در سرعت‌های کلاک بالا، نسبت به کامپیوترهای بهره‌مند از رم DDR به طرز قابل توجهی کندتر بود. همین شرایط در مورد DDR3 و DDR4 برقرار است و ممکن است موجب شود به فکر تعویض رم DDR3 خود بیفتید. دلیل تاکید ما بر خرید رم DDR4، سازگاری آن با سخت‌افزارهای آینده است. در مورد قیمت‌گذاری این نوع حافظه‌های رم و عملکردشان در بخش‌های بعد توضیح خواهیم داد.

آیا رم سریع‌تر موجب افزایش سرعت عملکرد سیستم می‌شود؟

پاسخ کوتاه: گاهی اوقات، اما نه همیشه.

پاسخ متوسط: این مسئله به سایر اجزای تشکیل دهنده‌ی سیستم، حجم کار مورد نظر و استفاده یا عدم استفاده‌ی شما از گرافیک مجتمع بستگی دارد. 

پاسخ کامل: عملکرد حافظه‌ی رم توسط دو عامل سرعت کلاک و تاخیر دسترسی کنترل می‌شود. تاخیر دسترسی با روندی بسیار آهسته‌تر از نرخ کلاک کاهش می‌یابد. در شکل زیر مشاهده می‌کنید که زمان چرخه‌ی سلول حافظه‌ی رم PC100 تقریبا معادل با DDR4-2133 است. چرخه‌های زمانی DDR4 با DDR3-2133 یکسان نیست، مگر آن که از DDR4-4266 استفاده کنید.

در سال‌های اخیر به لطف برخی فاکتورهای مهم، تاخیر دسترسی رم نسبتا کم‌ اهمیت شده است. در گذشته زمانی که کش‌های L2 کم حجم‌تر بودند، کنترلرهای حافظه بیرون پردازنده کار گذاشته شده و بر حسب مضربی از سرعت پردازنده کلاک می‌شدند و چیزی به نام کش L3 وجود نداشت. به دلیل دور بودن از پردازنده، در آن زمان، تاخیر دسترسی حافظه‌های رم تاثیر بسزایی در عملکرد سیستم داشت. اکنون با پیشرفت فناوری، پردازنده‌هایی ساخته می‌شوند که به ازای هر هسته، بین ۰.۵ تا ۱ مگابایت حافظه‌ی کش L2 و حدودا ۱.۵ تا ۲ مگابایت کش L3 دارند. حالا دیگر حجم حافظه‌های کش افزایش یافته و بر تعداد لایه‌های آنها نیز افزوده شده است، بنابراین نیاز چندانی به مراجعه به رم نیست. کنترلرهای حافظه نیز درون پردازنده قرار گرفته و پا به پای سرعت پردازنده کار می‌کنند. بنابراین حالا دیگر تاخیر دسترسی رم به اندازه‌ی گذشته در محدود کردن عملکرد سیستم نقش ندارد و حافظه‌های کش بزرگ، تاثیر منفی تاخیر دسترسی رم بر روی عملکرد سیستم را کاهش می‌دهند.

همان‌طور که برای پهنای باند خالص حافظه داشتیم، اینجا هم کش‌های حجیم و بزرگی که تاثیر منفی تاخیر دسترسی رم را کمرنگ می‌کردند، در اغلب اپلیکیشن‌ها تاثیر منفی محدودیت پهنای باند رم را نیز جبران می‌کنند، چرا که برخی برنامه‌ها برای اجرا به انتقال داده‌های زیادی نیاز دارند و در این موارد ممکن است پهنای باند محدود رم موجب کند شدن سیستم شود، اما کش‌های بزرگ این ضربه را جبران می‌کنند. البته این گروه، برنامه‌های کمی را شامل می‌شود و  اغلب برنامه‌های دسکتاپ هم بیشتر به تاخیر حساس هستند، نه به محدودیت پهنای باند.

منبع :Zoomit

موفق باشید :)

آریارایان

نکاتی بسیار مهم برای کاربران دائم کامپیوتر

10 توصیه !

1- از موس کامپیوتری استفاده کنید که به راحتی در کف دست شما قرار بگیرد، یعنی نه بزرگ و نه کوچک باشد. استفاده از موس کوچک تر و یا بزرگ تر از اندازه کف دست باعث می شود عضلات دست خیلی سریع تر خسته شوند.

2- هنگام کار کردن با کامپیوتر به طور صحیح پشت میز بنشینید و کار کنید. روی یک صندلی بنشینید که ارتفاع آن قابل تنظیم با سطح میز باشند (بالا و یا پایین برود) و موس کامپیوتر را روی یک سطح ثابت قرار دهید.

ارتفاع صندلی خود را طوری تنظیم کنید که زاویه خمیدگی آرنج روی سطح میز تقریبا 90 درجه باشد و مچ دست به طور صاف و مستقیم قرار داشته باشد.

موس را نزدیک صفحه کلید کامپیوتر قرار دهید تا به راحتی قابل دسترس باشد، یعنی مچ دست به سمت پایین و یا بالا خم نشود.

3- چند بار در طی روز، عضلات دست خود را ورزش دهید. دست راست خود را به طور صاف و کشیده جلوی خود قرار دهید، طوری که کف دست رو به بالا (سقف) باشد. دست چپ خود را بگیرید و به آرامی مچ دست راست خود را خم کنید، طوری که انگشتان دست راست رو به پایین اشاره کنند. 10 ثانیه در این حالت بمانید. حال دست راست خود را برگردانید، طوری که کف دست راست رو به پایین (کف زمین) باشد. دست چپ خود را بگیرید و مچ دست راست را خم کنید، طوری که انگشتان دست راست رو به پایین اشاره کنند. 10 ثانیه هم در این حالت بمانید. سپس این حرکت را با دست چپ انجام دهید.

4- به ازای هر یک ساعت کار با کامپیوتر، 5 دقیقه استراحت کنید تا عضلات ساعد دست شما نیز استراحت کنند. اگر امکان دارد بین کار کردن با کامپیوتر، مدتی هم کار دیگری انجام دهید، مثلا مطالعه کنید و یا مطلبی روی کاغذ بنویسید تا پشت سر هم با موس کار نکرده باشید.

5- موس را به آرامی در کف دست خود بگیرید، نه خیلی محکم و سفت، و فشار زیادی روی آن وارد نکنید.

6- هنگام کار با موس، مچ دست خود را صاف نگه دارید و با مچ دست، موس را تکان ندهید.

7- موس را در محل مناسبی و نزدیک به خودتان روی میز قرار دهید.

8- فشار زیادی روی مچ دست وارد نکنید، زیرا این کار جلوی جریان خون را می گیرد.

9- موسی را انتخاب کنید که متناسب با کف دست شما باشد، ولی خیلی برجسته نباشد که کشیدگی مچ دست را افزایش دهد.

10- از موس های خمیده و انحنادار استفاده نکنید. 

مراقب خود باشید :)

آریارایان